Ад калыханкі да малітвы

Сёння ў свеце налічваецца больш за шэсць тысяч моў. Палова з іх знаходзіцца пад пагрозай знікнення. Менавіта дзеля іх захавання ў 1999 годзе рашэннем ЮНЕСКА быў абвешчаны Міжнародны дзень роднай мовы.

Сумная гісторыя ў гэтай даты. У 1952 годзе ў Бангладэш (былы ўсходні Пакістан) прымусова замест роднай мовы была ўведзена мова “урду”. Гэта выклікала пратэст насельніцтва. Падчас хваляванняў пяцёра студэнтаў, якія змагаліся за наданне бенгальскай мове статусу дзяржаўнай і адстойвалі права навучацца на роднай мове, былі застрэлены паліцыяй. Адбылося гэта 21 лютага.

Для нашага народа родная мова – беларуская. Беларуская мова прайшла доўгі шлях, на якім былі як часы росквіту, так і часы заняпаду. Былі нават такія перыяды, калі беларуская мова ледзь не знікла. Аднак, нягледзячы на ўсе перашкоды, наша мова вытрымала выпрабаванні і цяпер квітнее, займае сваё пачэснае месца сярод іншых моў свету. Нам у спадчыну засталася ўнікальная беларуская мова – жывая і мілагучная, песенная і паэтычная, старажытная і сучасная.

“Ад калыханкі да малітвы”– пад такім дэвізам 21 лютага ў цэнтральнай гарадской бібліятэцы ім. М.Горкага адзначаўся Дзень роднай мовы.

На працягу мерапрыемства гучалі песні пра Беларусь, вучні 11”А” класа ДУА “Сярэдння школа №9 г. Бабруйска” чыталі вершы беларускіх пісьменнікаў, адгадвалі загадкі, расказвалі прыказкі і прымаўкі, удзельнічалі ў віктарынах, з задавальненнем уключыліся ў лінгвістычную гульню “Знаўцы роднай мовы” і хутка пераклалі словы з рускай мовы на беларускую і наадварот, здзейснілі падарожжа ў гісторыю Міжнароднага дня роднай мовы. Асаблівую ўвагу наведвальнікаў бібліятэкары звярнулі на кніжную выставу, якая раскрыла юным чытачам асаблівасці беларускай мовы і яе паходжання. Прысутнічым прапанавалі паглядзець самаю цудоўную рэкламу беларускай мовы “Смак роднай мовы”.

Уважліва слухала моладзь выступленне старшыні Бабруйскага аддзялення Беллітсаюза “Полоцкая ветвь” Надзеі Паўлаўны Акушка, якая прадставіла свае вершы і ўрывак з апавядання “На дарогах вайны”.

Менавіта ў мове захавана гісторыя нашага народа, моц і прыгажосць народнага слова. Наша родная мова для нас – самая прыгожая.

Прапануем вашай ўвазе “Байку пра ганарыстага пеўня”, якую напісала Н. Акушка:

У двары стаяў куратнік, амаль новы.

Сярод курэй быў певень каляровы.

Як ганарлiва грэбнем ён кiваў,

На кошку з непавагай паглядаў.

Лiчыў гаспадаром сябе галоўным,

Пакор патрабаваў ён безумоўны.

Меў певень той характар – вельмi злы.

Яго баялiсь бараны, казлы,

Бо быў пятух страшэнны забiяка.

Ледзь што не так, ён лез aдразу ў драку.

І вось аднойчы клюнуў гаспадыню.

Калi яна давала ежу свiнням.

А кошка назiрала з-за вугла,

І жудасны тут лямант падняла.

Пачуў усё мужык той гаспадынi,

Злавiў i пад сякеру кiнуў злыдня.

Вось так i трапiў ў суп наш певень,

Застаўся толькi яго грэбень!